Matematyka na wesoło

W klasie zawsze są dzieci, które nie

mogą zrozumieć sposobu wykonywania

zadania, zapamietac tabliczki mnożenia

czy wzoru.

Chciałabym podzielić sie moimi pomysłami

dotarcia do tych uczniów.

Zapamiętywanie znaków rzymskich:

L – 50, C – 100, D – 500, M – 1000

Wymyśliłam, że z liter L, C, D,M można

ułożyc zwrot:

LECĄ DAMY

Po wykresleniu samogłosek (dzieciom

mówie, że co drugich liter) pozostają

litery – oznaczenia liczb w systemie

rzymskim (LCDM).

Zapamietanie przykładu z tabliczki

mnozenia 7 · 8

Zaobserwowałam, że wiekszość dzieci

zastanawia się, czy wynikiem mnożenia

7 · 8 jest 54 czy 56.

Zapisałam na tablicy ciąg liczb:

0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8

Uczniowie odszukali cyfry 7 i 8. Zwróciłam

dzieciom uwagę, że przed nimi

ukrył sie wynik mnożenia tych liczb:

5 i 6 (56).

Największy wspólny dzielnik dwóch

liczb

Wprowadziłam to zagadnienie w trakcie

zabawy.

Losuję chłopca i dziewczynkę. Obydwoje

otrzymują po jednej liczbie, np.

12 i 8, z zadaniem wypisania na tablicy

jej dzielników. Każdy dzielnik oznacza

wiek ich dzieci. Pozostali uczniowie

przygladaja sie zapisywanym cyfrom.

Największy wspólny dzielnik to

wiek najstarszego dziecka, który pojawił

się i u chłopca i u dziewczynki.

Mnożenie liczb zakończonych zerami

Przykłady typu 20·300 nie sprawiają

dzieciom kłopotu, ale gdy mają

prawidłowo obliczyć trudniejszy przykład,

np. 10* 200 i 25* 1 000, to wtedy zaczynają

sie problemy.

Przygotowuję kartoniki, na których zapisuję

liczby zakończone zerami. Proszę

uczniów, żeby wyobrazili sobie, że

liczby to drzewa, a zera to gałęzie, które

należy obciąć. Prawidłowe wykonanie

ćwiczenia polega na takim ustawieniu

„drzewa”, aby wszystkie zera uciać jednym

prostym cięciem. Potem trzeba pisemnie

wymnożyc liczby z obciętych

kartoników i dostawić kartoniki z zerami.

Dzieci najpierw ćwiczą przykłady

na kartonikach, a pózniej na tablicy.

Jest to wspaniała zabawa szczególnie dla

chłopców z mojej klasy, którzy wymyślili,

że pracują przy wyrębie lasu piłą

motorową.

Proste równoległe i proste prostopadłe.

Proste równoległe porównuje do rowu,

który trzeba przeskoczyc (w kazdym

miejscu odległosc do pokonania jest taka

sama). Natomiast proste prostopadłe ilustruja

litery L i T oraz antena telewizyjna.

Powtórka materiału – zabawa „Jeden

z dziesięciu”

Moi wychowankowie najbardziej lubią

koniec działu, poniewaz zamiast stresujacego

odpytywania na oceny wprowadziłam

zabawe „Jeden z dziesięciu”.

Reguły gry są takie same jak te z popularnego

teleturnieju.

Uczniowie stają w kole. Zadaję im pytania.

Na odpowiedz dzieci mają 5 sekund.

Jeśli ktoś udzieli błędnej odpowiedzi,

siada na miejsce. Wygrywa osoba,

która najdłużej zostaje w grze. Nagroda

sa oceny dla pieciu najlepszych uczniów.

Zwycięzcę nagradzam dodatkowo mozliwością

prowadzenia następnej zabawy.

Dokument pochodzi ze strony www.gwo.pl, artykuł p. G. Półtorak