Apel dziecka do rodziców

      Wychowywanie dzieci nie jest sprawą prostą, co więcej, nikt nas nie uczy jak być rodzicami. W tym trudnym procesie stykamy się z różnymi sytuacjami. Przeżywamy chwile zarówno miłe i szczęśliwe, jak i te mniej radosne. Jak postępować z dzieckiem, które sprawia kłopoty? Strofować czy przytulać? Czego zabraniać, a na co pozwalać?

      Rodzice przez całe życie muszą doko­nywać wyborów, szukać rozwiązań różnych sytuacji. Często okazuje się, że mogą liczyć tylko na siebie, a rady innych zupełnie się nie sprawdzają. Co wtedy robić? „Zapytaj” dziecka, ono ci podpowie.

 

1. Nie rozpieszczajcie mnie, bo w ten sposób tylko mnie psuje­cie. Doskonale wiem, że nie muszę dostawać wszystkiego, o co poproszę. Często po prostu wystawiam was na próbę.
2. Nie bójcie się być stanowczy i konsekwentni. To pozwala znaleźć mi swoje „miejsce w szeregu”.
3. Nie używajcie wobec mnie siły i nie wykorzystujcie swojej przewagę nade mną, bo nauczę się, że silniejszy zawsze ma rację. Będę inaczej re­agował na wszelkie wasze inicjatywy.
4. Nie bądźcie niekonse­kwentni, bo to zbija mnie z tro­pu i skła­nia do tego, bym był jeszcze bar­dziej uparty i starał się posta­wić na swoim.
5. Nie składajcie obiet­nic bez pokrycia - to za­chwieje moją wiarą w was.
6. Nie ulegajcie moim prowoka­cjom, zwłaszcza kiedy robię coś na przekór i tylko po to, by was zdenerwować. W przeciwnym razie będę próbował osiągać coraz więcej.
7. Nie bierzcie sobie do serca, kiedy mówię, że was nie ko­cham, a nawet nienawidzę. Nie nadaję swoim słowom większe­go znaczenia. Po prostu chodzi mi o to, byście żałowali wyrzą­dzonej mi przykrości.
8. Nie zmuszajcie mnie do tego, bym czuł się młodszy niż jestem. Odegram się na was, będę płakał i zachowywał się jak dzidziuś.
9. Nie róbcie dla mnie i za mnie tego, co jestem w stanie zrobić sam. W przeciwnym razie będę was ciągle wykorzystywał i traktował jak służących.
10. Nie pozwalajcie, by moje złe nawyki stały się dla was pro­blemem i zajmowały waszą uwagę. To tylko zniechęca mnie, by się od nich uwolnić.
11. Nie strofujcie mnie w obec­ności innych, obcych osób. Zareaguję na wasze uwagi i we­zmę je sobie do serca tylko wte­dy, gdy wyrazicie je spokojnie i wtedy, gdy jesteśmy sami.
12. Nie prawcie mi morałów. Będziecie zaskoczeni, gdy dowiecie się, że ja doskonale umiem odróżnić dobro od zła.
13. Nie zmuszajcie mnie do tego, bym uważał moje postępki za wielkie wykroczenie. Powinie­nem nauczyć się popełniać błę­dy, ale nie mogę myśleć o sobie, że jestem do niczego.
14. Nie próbujcie osądzać moje­go zachowania w samym cen­trum konfliktu. Z niektórych obiektywnych przyczyn po pro­stu nie usłyszę tego, co do mnie mówicie, nie będę też miał ochoty na jakikolwiek kompro­mis. To rzucanie grochem o ścianę. Lepiej porozmawiać o tym, gdy emocje opadną.
15. Nie czepiajcie się mnie o byle co i nie „warczcie” na mnie. W przeciwnym razie będę zmu­szony się bronić i po prostu udawać, że tego nie słyszę.
16. Nie żądajcie ode mnie wyja­śnień, dlaczego coś zrobiłem. Czasami sam nie wiem, dlaczego postępuję tak, a nie inaczej.
17. Nie wystawiajcie na zbyt po­ważną próbę mojej uczciwości. Mogę się zaplątać i zamienić w krętacza.
18. Nie zapominajcie, że lubię eksperymentować. W ten spo­sób poznaję świat, dlatego musicie się z tym pogodzić.
19. Nie chrońcie mnie przed konsekwencjami moich wła­snych błędów. Na nich się uczę i zdobywam dzięki nim nowe doświadczenia.
20. Nie zbywajcie mnie, gdy za­daję szczere, choć czasami trud­ne pytania. Jeśli nie będziecie na nie odpowiadać, przestanę pytać o cokolwiek i zacznę szu­kać odpowiedzi gdzie indziej. Czy tego właśnie chcecie?
21. Nigdy, nawet w żartach, nie róbcie aluzji, że jesteście dosko­nali i nieomylni. Przestanę wie­rzyć w siebie i nawet nie będę próbował wam dorównać.
22. Nie niepokójcie się, że spę­dzamy razem za mało czasu. Ważniejsze jest to, w jaki spo­sób ten czas spędzamy.
23. Niech moje lęki i obawy nie spędzają wam snu z powiek, gdyż wówczas będę ich miał jeszcze więcej. Pokażcie mi lepiej, co to odwaga.
24. Nie zapominajcie o tym, że nie mogę się dobrze rozwijać bez zrozumienia i okazywanej mi dobroci, ale pochwała, nawet jeśli uczciwie na nią za­służyłem, czasami zostaje zapomniana, natomiast kary i stro­fowanie - nigdy.
25. Traktujcie mnie tak, jak trak­tujecie swoich przyjaciół, a wte­dy i ja będę waszym przyjacie­lem. Zapamiętajcie, że więcej korzyści czerpię z dobrych przykładów wartych naśladowania niż wtedy, gdy spotykam się z ciągłą krytyką.
26. Najważniejsze jest jednak to, że bardzo was kocham. I proszę - odpowiedzcie mi tym samym!