Dlaczego warto uczyć się języków obcych?

Świat, który nas otacza ciągle się zmienia i stawia coraz wyższe wymagania. Teraz nie wystarczają już bardzo dobre oceny w szkole. Ludzie, którzy chcą coś osiągnąć, muszą pracować nad sobą, rozwijać się i ciągle się uczyć. Obecnie bardzo potrzebna staje się znajomość języków obcych.

 

Człowiek, który np. stara się o pracę, która da mu wysokie zarobki musi spełnić określone oczekiwania pracodawcy. Przeglądając oferty pracy można dojść do wniosku, że bez znajomości języków obcych trudno znaleźć dobrą pracę. Najwięcej osób uczy się języka angielskiego, który jest najczęściej wymagany w przyszłej pracy.

Języki obce przydają się nie tylko w pracy. Osoby, które wyjeżdżają za granicę np. na wycieczkę także powinny znać język kraju, do którego jadą. Znajomość języka obcego pozwala im np. zapytać o drogę, zrobić zakupy.

 

Ostatnio coraz częściej młodzi ludzie wyjeżdżają za granicę w poszukiwaniu pracy albo też po to aby studiować. Znajomość języka obcego jest takim osobom bardzo potrzebna, ponieważ bez niej trudno byłoby wyjechać do innego kraju i uczyć się.

Nauka języków obcych stała się bardzo ważna dla wielu ludzi. Coraz częściej bez ich znajomości nie byłoby możliwe znalezienie pracy. Osoby, które myślą o dobrze płatnym zajęciu, powinny postawić na naukę jakiegoś obcego języka, np. angielskiego lub niemieckiego. Języki obce stają się częścią codziennego życia i pomagają zrozumieć innych ludzi z obcego kraju. Dlatego właśnie warto się ich uczyć.

 

Szanowni Państwo,



          Obserwuję pracę uczniów od kilku lat. Z mojej obserwacji wynika, że są zagadnienia z języka angielskiego, które uczniowie potrafią z łatwością zrozumieć. Są jednak tematy, z których wiedzę trudno jest uczniom przyswoić. Do takich tematów należą przedimki nieokreślone „a” i „an” oraz przedimek określony „the”.
          Pragnę w skrócie przedstawić zasady użycia tych przedimków w zdaniu z nadzieją, że pomoże to bardziej zrozumieć te zagadnienia.

Przedimki „a” oraz „an” umieszczamy przed rzeczownikami policzalnymi w liczbie pojedynczej.



„A” oraz „an” są przedimkami nieokreślonymi, co oznacza, że znajdują się przed rzeczownikami, które w rozmowie lub tekście pojawiają się po raz pierwszy.



Przedimków „a” oraz „an” nie stawiamy przed rzeczownikami w liczbie mnogiej.



Nie umieszczamy ich także przed rzeczownikami niepoliczalnymi.

Przedimek nieokreślony „a” stawiamy przed rzeczownikiem, który rozpoczyna się od spółgłoski – b, c, d, f, g, h, j, k, l, m, n, p, q, r, s, t, v, w, x, y, z, np.